سرمایه گذاری خطرپذیر

سرمایه گذاری خطرپذیر چیست و صندوق‌های سرمایه گذاری خطرپذیر چگونه کار می‌کنند؟

سرمایه گذاری جسورانه یا خطر‎پذیر، به سرمایه گذاری بر روی شرکت‎های استارتاپی یا شرکت‎های نوپای مقیاس پذیر گفته می‎شود که بر پایه تکنولوژی بنا شده‎اند. چون احتمال موفقیت‎های بزرگ در این شرکت‎ها کم است و موانع موفقیت و رشد آنها بسیار زیاد، به این نوع سرمایه گذاری، سرمایه گذاری جسورانه می‎گویند. در واقع ریسک در این نوع سرمایه گذاری از هر نوع دیگر نظیر پس انداز در بانک‎ها یا در صندوق‎های سرمایه گذاری با سود ثابت یا سود متغیر، و یا سرمایه گذاری در بورس بیشتر است. بنابراین سرمایه گذاران نباید انتظار داشته باشند که سهام شرکت‎هایی چون مایکروسافت یا قیس بوک را خریداری کرده باشند. اما کمترین فایده این نوع سرمایه گذاری کمک به پیشرفت شرکت‎های نو پا و به تبع آن رشد و پویاتر شدن صنعت و اقتصاد کشور است. 

اغلب شرکت‎ها از یک ایده روی کاغذ شروع می‎شوند و می‎توانند به درآمدهای میلیاردی برسند. انواعی از سرمایه گذاری وجود دارد که در هر مرحله از مسیر به رشد و توسعه شرکت کمک کند. در سرمایه گذاری جسورانه، سرمایه گذارانی هستند که بر مراحل مختلف سرمایه گذاری تمرکز می‎کنند. سرمایه گذاران جسور در “مرحله بذرپاشی” یا سری A به ثبت و سرپا شدن یک شرکت کمک می‎کنند. سرمایه گذاران خطرپذیر در “مرحله ابتدایی” که اصطلاحاً سری B گفته می‎شود بر روی شرکتی که ایده خود را با موفقیت به اثبات رسانده باشد ، متمرکز شده و در تسریع اموری مانند فروش و بازاریابی به شرکت یاری می‎دهند.

سرمایه گذاران جسور در “مرحله رشد” یا سری C اصطلاحاً بر شرکتی که در حال حاضر “آتش آن فروزان است”، نفت می‎ریزند. درواقع در این مرحله با تزریق نقدینگی لازم باعث رشد و توسعه سریع شرکت شده و به این وسیله امکان پیشی گرفتن از رقبا را برای آن فراهم می‎کنند. در هر مرحله که پیش برویم میزان سرمایه‎ای که سرمایه‎گذار تأمین می‎کند بیشتر است و در هر مرحله، بیشتر سرمایه گذاران بر تخصصی که در آن صنعت دارند تمرکز و فعالیت می‎کنند. در واقع ارزشی که سرمایه گذار خطرپذیر برای یک شرکت استارتاپی ایجاد می‎کند بسیار بیشتر از تزریق نقدینگی به شرکت است.

یک سرمایه گذار حرفه‎ای علاوه بر ایجاد نقدینگی لازم، به شبکه سازی و ایجاد همکاری موثرتر در صنعت و نیز در بین مشتریان و شرکت استاراپی می‎شود. هم بازاریابی و قروش محصول را تسریع می‎کند و هم امکان فراهم کردن مواد اولیه و یا همکاری‎های صنعتی مورد نیاز شرکت با شرکت‎های دیگر و یا تأمین کننده‎های دیگر را فرآهم می‎کند. اساساً سرمایه گذار خطرپذیر حرفه‎ای در عرصه تجارت یک حامی و عنصری بسیار کلیدی برای پیشی گرفتن از رقبا محسوب می‎شود.

نحوه تخصیص سرمایه

انواع مختلفی از صندوق‎های سرمایه گذاری وجود دارد که با ویژگیهای مختلفی دسته بندی می‎شوند. صندوق‎ها نه تنها بر اساس ویژگی‎های خود، بلکه بر اساس محیط تجاری، نوع صنعتی مورد علاقه برای سرمایه گذاری، سرمایه گذاران و تیم مدیریتی خود و ملاحظات قانونی، اقدام به فعالیت می‎کند. اما یک شرکت در هر مرحله‎ای از رشد که باشد تقریباً همه صندوق‎های سرمایه گذاری معمولاً به روش مشابهی برای سرمایه گذاری و تأمین بودجه مورد نیاز رشد یا توسعه شرکت اقدام می‎کنند.

در گام نخست صندوق مبادرت به جمع آوری سرمایه می‎کند برای این کار بر اساس منشور کاری دستورالعملی در اختیار سرمایه گذاران قرار می‎هد تا تصمیم گیری کنند آیا تمایل به افزایش سرمایه دارند یا خیر. صندوق باید به دنبال سرمایه گذاری‎های باشد که سوددهی خوبی داشته باشند البته برای بازدهی بالای صندوق باید با دید بلند مدت اقدام به سرمایه گذاری کنند بنابراین در گام بعدی باید در مورد شرایط شرکت و بازار بررسی‎های دقیقی صورت پذیرد. در برخی موارد سرمایه گذاران مایلند در تیم مدیریتی شرکت استارتاپی حضور نزدیک داشته و ناظر اجرای سودآوری سرمایه‎شان باشند. در نهایت پس از بررسی‎ در مورد سودآور بودن فعالیت شرکت و شرایط بازار، تصمیمات نهایی همیشه توسط مدیر بودجه و با توجه به انتظارات سرمایه گذاران اتخاذ می‎شود. پس از خروج شرکت استارتاپی از صندوق باید سود سرمایه گذاری به صندوق برگردد.

خدمات دیگر

در کنار سرمایه‎ای که یک صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر برای استارتاپ فراهم می‎کند، با حمایت و خلق ارزش برای استارتاپ از سرمایه صندوق محافظت می‎کند.

خدمات پشتیبانی: بسیاری از شرکتهای بزرگ سرمایه گذاری دارای گروه‎های بازاریابی داخلی، حقوقی و فنی هستند و خدمات خود را به افراد مبتدی و استارتاپ‎های کوچکتر ارائه می‎دهند.

معرف‎های استراتژیک: اغلب کارآفرینان باتجربه، سرمایه گذاران یا شرکای صندوق‎های سرمایه گذاری باید دارای مخاطبین زیادی باشند که استارتاپ‎های تازه کار باید بتوانند مستقیم و بی‎ واسطه از آن استفاده کنند. خدمات این معرف‎ها ممکن است شامل مشارکتهای احتمالی با شرکتهای بزرگتر، معرفی سرمایه گذاران جدید یا مشتریها یا حتی استخدام نیروهای متخصص احتمالی باشد.

بهبود کارآیی: یک سرمایه گذار و یا صاحبان کسب و کارمی‎توانند کانالهای ارتباطی را ساده تر کرده و جلسات موثری را برگزار کنند. با کمک به تدوین استراتژی و جهت دهی به برنامه کاری، صندوق سرمایه گذاری می‎تواند اطمینان حاصل کند که تجارت شما در روال کاری صحیح قراربگیرد.

دانش گسترده تر از بازارفروش: در حالی که یک شرکت نوپا اکثر وقت خود را صرف تمرکز بر روی کار خود کرده، سرمایه داران صندوق سرمایه گذاری موارد مختلفی را بررسی می‎کنند. در نتیجه، آنها می‎توانند بینش مورد نیاز در مورد شرایط بازار و حتی بازارهای بین المللی، مشتریان جدید بالقوه و حتی فرصت‎های خروج  سرمایه را دیده و به شرکت معرفی کند.

سایر اخبار: